Упершыню маладога спецыяліста ААТ «АГРАВІДЗЫ» Вікторыю Нарубін сустрэла, калі тая на пасадзе бухгалтара па жывёлагадоўлі працавала ўсяго толькі два тыдні. Тады разгубленая дзяўчына расказвала, што толькі ўліваецца ў рабочы працэс і разумее: давядзецца многаму навучыцца. Нядаўна зноў размаўляла з Вікторыяй і распытала, як яна ўладкавалася на сваім першым працоўным месцы.

— Складана было ўнікнуць у дробязі: падлікі, справаздачы, даведкі, як усё гэта правільна афармляць. Такому ў каледжы нас не вучылі. Удзячна калегам, бо дапамаглі разабрацца і цяпер тлумачаць тое, што не разумею, — расказвае пра цяжкасці мая суразмоўніца.

Сама ж Віка з Наваполацка. Вучылася яна ў Полацкім каледжы па мэтавым накіраванні, таму пасля заканчэння ўстановы прыехала на адпрацоўку ў «АГРАВІДЗЫ». На лёс не наракае, кажа, што разумела, у чым заключаецца праца па атрыманай спецыяльнасці, а таму была гатовая да своеасаблівай «сельскагаспадарчай рамантыкі». Радуе дзяўчыну, што ў гэтай жа гаспадарцы працуюць яшчэ тры маладыя спецыялісты, усе яны ў добрых адносінах паміж сабой.

З жыллём, расказвае Віка, праблем не было, бо кіраўніцтва сельгаспрадпрыемства паклапацілася пра гэта загадзя. Дзяўчыну пасялілі ў інтэрнаце Відзаўскага каледжа. Умовы там неблагія. Пра зарплату кажа — прымальная, для адной хапае.

Кожныя выхадныя Вікторыя ездзіць да бацькоў, таму што вельмі сумуе па іх, любімым горадзе і сябрах, якія жывуць у Наваполацку.

Браслаўшчына дзяўчыне таксама падабаецца, асабліва яе прыродная прыгажосць. Уражвае колькасць азёр. Віка чакае лета, каб, нарэшце, убачыць гэты край у сапраўдным харастве, такім, якім яго палюбілі і памятаюць тысячы турыстаў з розных куточкаў свету.■

Вольга ПАТАПОВІЧ. Фота аўтара.