Сваю першую ляльку жанчына зрабіла некалькі гадоў таму назад, калі знаходзілася ў водпуску па доглядзе дзіцяці. Вольны час і неабсяжныя магчымасці інтэрнэту спрыялі пошуку шляхоў да самарэалізацыі. З таго часу Алёна з галавой акунулася ў творчы свет. І з кожнай новай мадэллю майстэрства жанчыны ўдасканальвалася, выпрацавалася аўтарская нотка.
Вырабы настолькі ўразілі знаёмых, што тыя хутка пачалі рабіць майстрысе заказы. І сёння яе лялькі — повар, медсястра, пагранічнік, міліцыянер, модніца, сямейныя пары, маладыя і са стажам, і многія іншыя — упрыгожваюць інтэр’ер не аднаго дома і ў Браславе, і ў сталіцы.
Як і большасць лялечнікаў, пра свае работы Алёна гаворыць: нарадзіліся. Адны за пару гадзін бесперапыннай працы, іншыя — за пяць і больш. Усё залежыць ад складанасці задумкі. Лялькі ствараюцца ўручную, таму аднолькавых няма. У кожнай, адзначае А. Проніна, свой адметны характар і настрой, але нейкім цудам яны атрымліваюцца вельмі падобнымі да заказчыка.
Акрамя прыдумкі аўтарскіх вобразаў, майстрысе вельмі падабаецца быць і лялечным мадэльерам: прыдумваць сваім «выхаванцам» адзенне, упрыгожванні, аксесуары. І ні разу жанчына не паўтарылася: на кожнай з яе лялек эксклюзіў.
Ствараць ляльку, падкрэслівае А. Проніна, можна толькі ў добрым настроі і з чыстымі думкамі. Толькі тады яна прынясе ўладальніку ўдачу. Ад кожнага вырабу ідзе прыемная цеплыня і перадаецца радасны настрой. Адразу разумееш, што лялькі рабіў пазітыўны, добразычлівы і светлы чалавек, якім і з’яўляецца іх аўтар.
Развітвацца са сваімі мадэлямі Алёне не шкада. Яна лічыць, што лялька павінна «ажыць» у руках свайго гаспадара.
■ Алена ПЯТУШКА.
Фота аўтара.
