Аграгарадку Опса больш за 500 гадоў. Паслухаем, што кажуць пра сваю малую радзіму сучасныя жыхары населенага пункта.

Таццяна СЦЕФАНОВІЧ, намеснік дырэктара Опсаўскай школы:

— Опса — месца, з якім звязаны самыя найлепшыя моманты майго жыцця, прыемныя сустрэчы і дні. Менавіта тут я пазнала шчасце і радасць, сум і крыўды, каханне… У Опсе нарадзіліся мае дзеці, жывуць блізкія і любімыя мне людзі. Менавіта тут вее спакоем, дабрынёй, хочацца займацца творчасцю і працаваць. Усёй сям’ёй мы любім велапрагулкі па наваколлі, ходзім у лес у ягады і грыбы, ездзім на пікнікі і рыбалку. Словам, тут шмат месцаў для ідэальнага сямейнага адпачынку.

Кожны дзень, спяшаючыся на працу, я заўважаю, як мясцовыя жыхары клапоцяцца пра чысціню і прыгажосць роднага аграгарадка, садзяць сады, разбіваюць кветнікі, наводзяць парадак… І ў гэтым выражаецца іх любоў да Опсы. Шум вуліцы, шолах дрэў, шчабятанне птушак…У гэтых гуках — подых Опсы і стук яе сэрца. Я яго чую і адчуваю. Хочацца верыць, што так будзе заўсёды.

Ева БЭЙНАР, школьніца:

— Адсюль родам мае блізкія, і тут пачалося маё жыццё. У Опсе жыў і прадзед Антон Раманцэвіч, ён працаваў на чыгунцы. Непадалёку ад аграгарадка сядзібы маіх дзядуляў і бабуль, яны вучыліся ў школе, а цяпер у ёй займаюся я і мая сястра. Вельмі люблю хадзіць на мясцовае возера разам з бацькамі: гэта маё любімае месца.

Для мяне Опса — лепшы аграгарадок для жыцця. Нягледзячы на тое, што яму ўжо больш за 500 гадоў, ён не адстае ад часу. Для падлеткаў гэта вельмі важна. Тут ёсць інтэрнэт і сучасная гульнявая пляцоўка, дзе можна бавіць час з сябрамі. У Опсе шмат цікавых архітэктурных будынкаў — там атрымліваецца ўдалае сэлфі. Для мяне, як для пачынаючага блогера, гэта вельмі добра, бо можна зняць цікавае відэа. ■

Фота Алены НАБЕЕВАЙ.