Книга и Интернет: друзья или враги?

Отдых

Всем известно, что наше время — век Интернета. И весьма распространено мнение, особенно в молодежной среде, что печатное слово отошло на второй план. Почему же так много людей, причем разного возраста, «подсело» на Интернет? Осталось ли в современном мире место для домашних и публичных библиотек? Свои мнения на этот счет высказывают читатели «Браславской звезды».

ИГОРЬ КУЗНЕЦОВ, браславчанин:

— На эту тему можно разговаривать бесконечно, у каждого своя точка зрения. Но вряд ли кто-то станет оспаривать, что Интернет в современном мире важен как для работы, так и для саморазвития. Ведь это источник огромного количества информации. Любой человек может с его помощью узнать едва ли не обо всём на свете. Он комфортен в использовании и доступен практически всем. За ответом на волнующий тебя вопрос не нужно далеко ходить, перебирать в поиске истины кипу книг, ведь Ин-ернет за считанные секунды предоставит тебе исчерпывающую информацию.

Кроме чисто теоретических знаний, благодаря огромному количеству имеющихся в сети фото- и видеоуроков, Интернет может помочь овладеть и вполне практическими умениями, даже освоить новое для тебя ремесло. А в качестве средства общения он сегодня успешно конкурирует с мобильным телефоном.

Сейчас всё больше людей совершают покупки в Интернете. И даже если вы не делаете их непосредственно в Сети, то никогда не помешает сравнить цены в разных торговых точках.

Для многих простых пользователей Интернет стал источником дополнительного заработка. По-моему, мало кто откажется хоть немного подзаработать, причем не выходя из дома. И это далеко не все преимущества Всемирной паутины.

Что касается непосредственно чтения литературы, то для меня процентов на девяносто это электронный формат. В таких книгах удобный для тебя шрифт и небольшой размер — можно взять с собой куда угодно. Часто читаю одновременно нескольких авторов. И в этом случае очевиден еще один плюс электронных книг: в печатном виде и тяжело, и неудобно иметь их под рукой в свободную минуту.

Скачиваю произведения в бесплатных библиотеках, но в последнее время пришел к убеждению, что нужно покупать их и в Интернете, ведь труд людей, занимающихся этим, тоже должен оплачиваться.

Из классики люблю Т. Драйзера, Д. Лондона, Ф. Достоевского, Г. Гессе, И. Стоуна. Из современных писате- лей импонируют В. Пелевин, М. Веллер, М. Уэльбек, У. Эко. Нравится и литература по психологии, истории, экономике, философии. Сейчас, к примеру, читаю «В поисках экономического чуда» Я. Романчука и «Мораль 21 века» Дарио Саласа Соммэра.

В общем, считаю, что не имеет большого значения, в электронном или печатном варианте вы увлекаетесь чтением. Более важно — просто читать хорошие книги, те, которые помогают людям стать добрее, чище, избегать нравственных ошибок, учат сопереживать и понимать других, развивают разум и подталкивают задуматься над совершаемыми поступками. Правда, иногда всё-таки хочется почувствовать дух «живой книги» — и тогда сажусь перелистывать страницы печатного издания.

 

ВОЛЬГА ЛЯСНЕЎСКАЯ, дырэктар ЦБС:

— Як бібліятэкар з вялікім стажам, як член раённага аматарскага літаратурнага аб’яднання «Ветразь надзеі», увогуле як бабуля магу сказаць, што друкаваныя выданні былі, ёсць і будуць запатрабаваны чытачамі рознага ўзросту.

Сёння Цэнтралізаваная бібліятэчная сістэма раёна налічвае 13 бібліятэк. Яны абслугоўваюць больш за 5 тысяч карыстальнікаў у горадзе і 6 тысяч — у аграгарадках, у тым ліку каля 3 тысяч дзяцей да 15-гадовага ўзросту.

Шмат чытаюць дашкольнікі і дзеці 1 — 5 класаў, прычым не толькі тое, што патрэбна да ўрокаў, але і мастацкую, пазнаваль- ную літаратуру. Старшакласнікі — не вельмі актыўна, але, хутчэй за ўсё, гэта тлумачыцца наяўнас- цю школьных бібліятэк. Вучням, як правіла, патрэбна праграмная літаратура, якой у нас дастаткова. Моладзь (дзесьці каля 10 % карыстальнікаў) часцей запытвае літаратуру па спецыяльнасці, прычым цікава тое, што нярэдка маладыя людзі хочуць атрымаць кнігі мінулых гадоў выдання. Летам у студэнтаў запатрабаваны сучасныя аўтары.

Актыўныя карыстальнікі — людзі сярэдняга ўзросту, пераважна мужчыны –– і служачыя, і рабочыя. Яны аддаюць перавагу сучаснай літаратуры, прыгодніцкай, гістарычнай, фантастыцы. Асобы слабага полу больш выбіраюць «жаночыя» раманы.

Рэгулярна, па некалькі разоў у месяц, наведваюць бібліятэчную ўстанову людзі сталага ўзросту, прыходзяць сем’ямі. Яны вельмі цікавыя суразмоўцы, часта перачытваюць класіку.

У летні перыяд рады чытачоў папаўняюць турысты — з Расіі, Літвы, Латвіі, абласцей Беларусі. Яны, як правіла, звяртаюцца да класічнай і сучаснай літаратуры, а іх дзецям патрэбна праграмная, любяць і часопісы.

Трэба сказаць, што цяпер наведвальнікі бібліятэкі крыху радзей сталі гартаць старонкі сучаснай перыёдыкі, а вось газеты мінулых гадоў запатрабаваны. Дарэчы, вельмі часта просяць штосьці з архіва «Браслаўскай звязды».

Як улюбёная ў мастацкую творчасць і аўтар паэтычных радкоў, хачу сказаць, што чытанне кніг — гэта незвычайная асалода і адчу- ванне дачынення да лёсу герояў, сумесныя перажыванні і радасныя хвіліны. Лічу, што трымаць кнігу ў руках — значыць, душой яднацца з яе героямі. У мастацкім творы ёсць жывы струменьчык памяці, кахання, сяброўства, жыццёвых дарог. Ён журчыць на працягу ўсяго чытання, напаўняе душу незвычайным светам дабрыні і пяшчоты. Шолах старонак для мяне — гэта ціхая радасць, своеасаблівая музыка жыцця, падзей, лёсаў. Яна гучыць у душы і дазваляе заставацца чалавекам, неабыякавым да ўсяго, што адбываецца навокал, радавацца жыццю і ўспрымаць яго як найвялікшы дар. І толькі кніга, якую трымаеш у руках, здольная менавіта так уздзейнічаць на чалавека.

Сёння, калі інтэрнэт-тэхналогіі так трывала ўвайшлі ў паўсядзённасць, без іх нельга абысціся, карыстацца імі стала зручна, хутка і неабходна, але чытанне мастацкіх твораў уяўляю толькі з кнігай у руках.

■ Фота Казіміра ПЯТУШКІ